TRISTÁN E ISEO

Tristán era un fornido cabaleiro, valente e tamén poeta que xamáis perdía unha batalla. De ahí a súa alianza co rei Marc de Cornualles para conquistar novas terras.Un dia unha andoriña deixa caer ós seus pés un mechón de pelo rubio, e él promete casarse coa propietaria cando acabe o seu pacto con Marc, namentres as batallas continúan e chega a Irlanda co fin de conquistala e que o seu patrón se case coa filla do rei...así ocorre, o que nun principio non sabía era que esa moza era a dona daquel mechón... Chamábase Iseo (Isolda ou Yesult) (a filla do sol), con esvelta figura, calidez no seu ollar e un cabelo tan loiro e radiante como os raios do mesmo astro rei.
A pesares do matrimonio co rei Marc, Iseo e Tristán namóranse convertíndose en amantes... cando o rei os descubre desterra a Tristán dos seus dominios e a pesares de casarse con outra muller segue tolo de amor por Iseo. Cando o guerreiro está a piques de morrer manda que lle traian a Iseo como un último desexo, dinlle que o barco que a foi buscar retornou con velas negras, o cal significa rexeitamento...entón falece. Pero non era certo, Iseo chega, e acaba morrendo de pena ó lado del.

Esta é unha lenda de orixe celta, dise que está basada nun personaxe real da historia celta. Aquí asimílase a Tristán á lúa, (nalgunha outra versión dise que morrería se non puidese ter relacións con Iseo) recordemos que o calendario celta era lunar,. E Iseo sería o sol.Na linguaxe celta lúa é masculino e o sol feminino.