O XUIZO DE NÜREMBERG...¿XUSTIZA?

Nos últimos días da guerra, Hitler designou como novo presidente a Karl Dönitz que visto o panorama non lle quedou outra que negociala rendición. O xuízo de Nüremberg foi o primeiro xuizo internacional celebrado para axustizar a importantes membros do goberno nazi (21 concretamente). Celebrados en 1945-1946 con mais de 400 sesións que se prolongaron durante dez meses e dez días.

Stalin inclinábase por unha xustiza o máis expeditiva posible e esa sería a idea mantida finalmente por Churchill cando nos últimos meses da guerra manifestaba desexar fusilar ós xefes nazis en menos de 6 horas, os americanos rexeitaron esta opción (curiosamente) e o presidente Truman opinou que sería mellor constituír un tribunal militar Internacinal, (que sentou as bases do actual Tribunal penal da Haya).Estados Unidos, Gran Bretaña, Francia e a Unión Soviética finalmente celebraron un acordo para xulgar ós principais dirixentes e non caer nos erros da primeira guerra mundial permitindo que os propios alemáns os xulgaran e que puideran escapar...

O proceso levouse a cabo no Palacio de Xustiza da cidade de Nüremberg, un edificio amplo que se salvou da guerra e no que se aprobaran as leis racistas do Terceiro Reich. O estatuto firmado no acordo tipificaba catro cargos: crimes contra a humanidade (exterminio),crimes de guerra en países ocupados, crimes contra a paz (iniciar e librar unha guerra ofensiva) e conspiración. (*aínda non estaba tipificado o xenocidio como tal) . Pretendíase aplicar unha xustiza basada no dereito natural (basándose en percepcións morais) pero o primeiro problema co que se toparon era que o ordenamento xurídico nazi (admitido polos demais países antes da guerra) amparaba case tódalas actuacións levadas a cabo…(lei para protexer a honra e sangue alemá, lei de reorganización da burocracia, de unificación,e un longo etc…) e o ordenamento debía obedecerse por lei (esta foi a gran baza da defensa). Hai que ter en conta que estas actuacións se xestaron baixo un réxime autoritario, que estaba lexitimado por ferramentas democráticas, mediante as cales os cidadáns escolleron apoiar a causa de Hitler (alomenos ó principio).

Durante as sesión reconstruíronse sucesos como o incendio do Reichstag, a noite dos cristais rotos, diversas “anexións” de países, a operación Barba roja, técnicas de despoboación, execucións masivas, prácticas médicas… As imaxes da sala do Palacio de xustiza tiña pilas inmensas de documentos que presentaban as partes (mais de 4000); 240 testigos; 300000 declaracións xuradas…

CONTRADICCIÓNS:

-Que os encargados do enxuiciamento foran tan só os países gañadores… e que usaran un tribunal militar internacional ¿militar era o máis axeitado?

-Non se lles acusou segundo o dereito nacional alemá vixente durante a guerra, se non por delitos definidos para a ocasión. Como oiríades alguna vez, non pode haber pena sen unha lei que defina tal conducta como delictiva, a defensa alegaba que planificar ou desarroiar unha guerra non era delito, e que tal condena iría en contra do principio que prohíbe que as normas penais se apliquen con retroactividade.

• ¿por qué non se xulgou tamén o bombardeo dos aliados se se pretendía unha xustiza igualitaria? ¿Por qué non se xulgou a todos os criminais que participaron nos actos delictivos do Terceiro Reich?
• ¿Que hai das persecucións xudías antes da guerra?

Anque para tratar este suceso nos debemos colocar dende unha perspectiva “da época” as condenas non teñen perda, podemos dicir que hai un pouco de todo , incluso absolucións (teño ganas de saber que foi deses que absolveron)… Os que foron condenados á horca foron executados ó dia seguinte á sentencia, a Corte escolleu este “medio” e rexeitou a petición de ser fusilados por un pelotón, porque ó parecer “este castigo supuña unha degradación dos seus cargos e da súa imaxe de oficiais”.