ultima de vampiros ...e rematei!!!

...Para poñer fin a miña saga vampírica particular (xa non vos torturo máis, pero o certo é que nin eu me esperaba topar tanta información interesante), citar un par de personaxe máis que me pareceron interesantes…Así como invitar ó señor da Xe a que nos faga unha reseña do libro “La historiadora” de Elizabeth Koslova… (se tan solicitado señor gusta, invitado queda)…

MUSICA PARA AMENIZAR A LECTURA:
non é moi axeitado ó tema, pero encántame....

GUILLES DE RAIS
Este aristócrata francés do séculoXV, loitou nos anos finales da Guerra dos Cen anos xunto con Juana de Arco. Buscaba no sangue o segredo da pedra filosofal, para o que precisou tortura e matar a uns 300 nenos durante 8anos ata que foi capturado, procesado e ejecutado no 1440.

VLAD TYPES


O que máis nos sona, é o que inspirou a Drácula. Vlad Dracul (“fillo do dragón”) Principe de Valaquia no s.XV tamén é coñecido como o empalador…pero empecemos a historia polo principio… O parecer foi educado en Transilvania, no cristianismo pero aló polo 1444 cando só tiña 13 anos seu pai deixouno de refén en poder dos turcos, como promesa de que non os ía atacar…promesa que non tardou en romper, poñendo en perigo ó seu propio fillo, ó que tiñeron prisioneiro durante anos, sen maiores represalias.Ë considerado por moitos rumanos heroe nacional por haber intentado liberar a Valaquia, Moldavia e Transilvania da invasión turca. Posiblemente o desarraigo familiar e as penurias que pasou, contribuíran a fortalecer ese espítito de forte guerreiro, moi temido polas tropas do sultán Mehmed o Conquistador. Pero no 1462 é vencido e debe refuxiarse en Hungría, donde é novamente prisioneiro.

Nunca ocasión que estaba de moi mal humor, a súA amante, para animalo, dille que está preñada… pero o certo é que Vlad non quería ó seu redor ningún herdeiro que pudiera desafiar o seu poder…Asi que colleu un coitelo e abreuna en canal…(Seu pai conseguira reinar a pesares de ser fillo ilexítimo, polo que él intentaba evitar todo fillo posible)

Nas súas loitas apresaba opositores, ós que empalaba nunha estaca de madeira…tamén se di que os queimaba ou desollaba vivos…Un profesor que tiven (Fito) sostiña que Vlad se inclinaba máis polo empalamento por ser máis cruel xa que ó “meter polo…ejem” unha estaca non se danaban órganos vitais, anque sí se producía unha dor insufrible e un desangramento lento...Incluso as engrasaba previamente e lles puña as víctimas algo na boca, para que non puideran suicidarse por afogamento ó morder a lingua. Empalábaos en lugares visibles, incluso no seu xardín, para atemorizar ó resto. Estímase que o número das víctimas oscilan entre 50.000 e 100.000.Dise que organizaba ceas diante dos empalados, que mataba tamén a inválidos e mulleres promiscuas... A un ladrón que caeu nas súas mans coceuno e deullo de comer ós seus concidadáns… Tamén se dicía que tiña poderes necrománticos, que por iso gañaba tantas batallas, pero fora o que fora acabóuselle na batalla do 1476 na que Vlad se vestíu co uniforme turco para infiltrarse nas instalacións, pero os seu propios soldados non o recoñeceron e matárono, para rematalo, os turcos cortáronlle a cabeza e exhibírona no castelo Topkapi de Estambul.

BANALIDADES (1)

Nesta ocasión o tema que escollín é de naturaza televisiva, non , non é gran hermano, nin Sálvame, nin o nariz da Esteban…pero posiblemente se poida encaixar na telebasura.Estou a falar dos programas estes , tan de moda, os chamados “call tv”ou “chama e gaña”...

Por se hai alguén que descoñeza do que falo(que o dudo),son estes programas nos que propoñen ó espectador adiviñas absurdas, buscar os erros nas imaxes, requiren nomes de lugares, persoas…etc. O premio que se ofrece suele ser económico. O fin é que o incauto espectador chame, tentado polos cartos e pola simpleza da pregunta, e “sablalo”coa chamada. Eu non sei se realmente son cousas miñas, pero case non hai canle televisivo que non conte con algun programa destas características a determinadas horas, e non só polas noites.

Atopei un testimonio que reflexa o timo con claridade,ó parecer chamou unhas 37 veces, nas que lle respondía un contestador, sempre con unha frase distinta (¡ay por qué poquito!; vuélvelo a intentar; casi, casi has entrado…) mentres o individuo chamaba entraron en directo4 persoas, que levaron 400, 1500, 700 euros…Por cada chamada ( que non dura mais de 15 segundos) incrementábase a factura 1,10 euros (que inda puido ser máis)… Noutra páxina,unha presentadora de estes programas, afirmaba que de cada 10 chamadas 6 eran do persoal do programa…nun progrma ofrecíanse 2millons de euros, pero a letra pequena(a velocidade ilexible)sinalaba que eran décimos de lotería por valor de 2millons…

Pero non era isto, concretamente do que vos quería falar…senon de que estes concursos para chamar a atención acostuman poñer unha muller semiespida de fondo da pregunta, e incluso os presentadores destes programas(a parte de unha gran capacidade para falar sós)son chamativos…e ollo que non dixen guapos, porque…guapos guapos non sei se son pero pa min que un requisito indispensable é ter pinta de travesti ( os meus respetos que os hai ben guapos pero non é o caso) …tamén creo que estes requisitos van en aumento según a franxa horaria de que se trate….
Ás probas fotográficas me remito:







¿non vos parecen probas suficientes??






















PERO AS MÁIS GUAPAS RESÉRVOAS PARA O FINAL....APOTEÓSICO...
Conclusión: sigo sen toparlle o encanto a estes programas...non entendo a clave do éxito...que alguén mo explique...

a doble de Pamela!!!!

...

cancion para amenizar a lectura. seguinte...
CUATRO GATOS

UNHA DE HISTORIA E LITERATURA...

A ORIXE DOS VAMPIROOOOS....

Como ó parecer teño fama de “friki” neste tema, haberá que facer un artigo o mais completo posible para non defraudar ás malas linguas…intentarei ser breve para non vos aburrir…
Comezaremos polas referencias históricas, pois anque algúns non o creades ,o conto dos vampiros procede de antes de “Luna Nueva”…

Xa era coñecido este mito polos antigos gregos, que eran uns cracks os tíos…unha definición “estándar” de vampiro sería: " Un fantasma o el cuerpo reanimado de una persona muerta que se alimenta de sangre, el alma o el cuerpo reanimado de una persona muerta de la cual se cree sale de su tumba, vagando en la noche chupando la sangre de las personas que duermen, causandoles la muerte".
Si, é algo imprecisa, polo que outro día se me atopo inspirada falaremos do Chupacabras, das diferentas cos vampiros e do paso deste enigmático ser por Dozón hai uns anos…(esto é para intrigarvos con próximas entregas de misterio de arredemo :p)

Estabamos cos gregos, que poderíamos decir que os asociaban ós magos consideraban que eran vampiros as “hordas de Hécate”, Raíña do mundo das fantasmas. Eran desta cultura os máis horribles entes, as Empusas, demos monstruosas e malignas que adoptaban diversas formas, excepto a humana; estes espectros foron nomeados por Aristófanes, nalgunha ocasión.

Na Idade Media houbo un rexurdimento do mito do vampiro, supúñase que eran persoas mortas embruxadas ou tamén calquera maldecido polos seus pais ou excomulgado pola Igrexa (ollo ó dato, tratade ben a vosos pais, jaja)
No folklore dos países eslavos, o mito do vampiro aínda é moi popular. Existian oleadas de ataques de vampiros en Europa Oriental, esto seica era porque a poboacion non era moi lista (literalmente) e sufrían enfermidades raras e descoñecidas que as explicaban así… enfermidades como a catalepsia ou porfirismo eran tratadas de vampirismo. Se se sospeitaba que un morto atacara a un vivo na forma de vampiro, revisábase o cadáver, e se o corpo presentaba as meixelas rosadas e sangue nos seus beizos ( signos inequívocos de que un corpo entra en descomposición ), o diágnostico era claro, e para remediarlo, cravábase unha estaca no corazón do pobre difunto, e por se fora pouco tamén se lle cortaba a cabeza…
Outros casos de " vampirismo" ,quizáis é a referencia histórica que mais vos sone, é o caso da enfermidade de Porfiria , que seica ten por síntoma a imperiosa necesidade de beber sangue, ven sendo unha anemia crónica, que produce sensibilidade á luz solar, retraccion das encías…
Sí, esto poderíao explicar todo, anque tamen lle poderíamos engadir as costumes antigas de beber sangue dun enemigo, ou mesmo en Inglaterra onde era bastante común que nalgunas rexións se enterrara ós suicidas nas cruzadas dos camiños cunha lanza cravada no peito (seica por se a caso cambiaban de idea e decidían volver á vida….)

Foi polo século XVIII cando este mito se elevou á categoría de lenda, ó entrar en contacto ca cultura xermánica, en pleno esplendor do romanticismo. O alemán Johann Ludwig Tieck publicóu en Inglaterra un relato de vampiros, “Wake not the Dead”, de gran éxito, era o impulso da novela gótica.
En 1816, Lord Byron, de viaxe por Europa xunto ó médico John Polidori , pasóu uns días nunha mansión en Suiza, xunto ó poeta Percy B. Shelley e a súa esposa Mary Shelley ( despois autora de Frankenstein, que aproveito pa recomendarvos, pero o orixinal a poder ser, o desta muller).
Unha noite, Byron desafía ós seus amigos a escribir unha historia sobre espectros. De aquí parte a de “Frankestein” e o “ Vampiro” de Polidori con esa idea do monstro taciturno, seductor, e sedento da sangue de fermosas doncelas.
O relato máis perfilado ata ese momento, procede de Sheridan Le Fanu, autor irlandés quen en 1858, deprimido pola morte da súa esposa, dá a luz á magnífica "Carmilla". Gloriosa vampira, belísima e seductora, é a primera vampira lesbiana…(que seica foi leva da ó cine, humm…)
E non é ata1887 cando aparece o renombrado e recurrente Drácula, da novela de Bram Stroker.

Houbo que esperar ata 1976 para que o noso amado demo resurxira, e ben forte,sonaravos Anne Rice e a súa obra “ Entrevista con el vampiro”. As Crónicas Vampiricas de Anne Rice desatan un fenómeno literario e dando orixe a unha nova subcultura xuvenil. Aparecen os "Vampiros reales", os xogos de Rol como Vampire The Masquarade, clubes como Long Black Veil en Nova York, e frikilladas varias polo mesmo estilo….

Non podo rematar sen facer alusión a esa outra rama literaria que tanto me gusta…e escollo a un dos meus autores favoritos…(ánimo que o artigo xa acaba!!!!!)

"Yo tengo el labio húmedo y conozco la ciencia
de perder en el fondo de un lecho la conciencia;
enjugo todo llanto en mis senos triunfantes
y hago reír a los viejos igual que a los infantes;
Sustituyo, para quien me contempla sin velos y desnuda,
A la luna , al sol, al cielo y las estrellas.
Soy mi querido sabio, tan docta en los placeres,
Cuando sofoco a un hombre en mis temibles brazos
O cuando a sus mordiscos abandono mi busto,
Tímida y libertina, y frágil y robusta,
Que sobre esos colchones que de emoción se pasman
Los ángeles no podrían por menos que perderse por mí"

Versos do controvertido Baudelaire, "La metamorfosis del Vampiro".


(…TO BE CONTINUÍ)

...E ESTA SEMANA....

MULETILLAS E FRASES CÉLEBRES DO NOSO ENTORNO

Pois deuseme por recoller as vosas frases célebres, calificadas así por min, agradézovos a vosa colaboracion porque dadas as circunstancias non tiven tempo de elaboralo demasiado, e pasei pouco tempo con vós últimamente....


Incluín algunhas de persoas singulares que coñezo, podedes engadir mais....nalgunhas non poñerei quen as dixo....a ver se as adiviñades....jaja



FRASES CÉLEBRES, MULETILLAS E VARIADOS EN XERAL:





-"este polo estaba vivo cando o mataron" (diego, catador de polos)



-"cando ésa era pequena non tiña tantas tetas"
-"ti tampouco"



-"e vós....cando estades así...quietas sentadas no sofá....¿pensades en algo ou tedes a mente en blanco? (lorena, a miña compañeira de piso...gran pensadora)


-"a min jústame o majallo"
(maría....propoñemos a adiviñanza de se alguén sabe o que é o majallo, podedes poñer o que creades que significa, despois desvelaremos o misterio)

-"Belén Esteban ajora estavos boísima, ¿vístela?" (Adrián e os seus ídolos sexuais)

- ¡Si ooooooooh!!


-"non penses mal de min, que iso pode afectar ó meu KI" (1berto en fase espiritual)


-"e ti, con ese pelo tan rizo....¿cando te duchas chéjache ás tetas non? (Cachafeiro,esta xente de Vilatuxe é o que ten...)


-"patada nos collóns"

-(vendo Fama) uui...¡que cachondo está ese!....bueno, juapo juapo non é...pero como ahí son todos gays ves a un masculino e xa che parece que é juapísimoo.... (lorenadas ...)


-"a ese o que lle faltan son unhas boas frejas de hunto vivo, nótaselle ben"... (mulleres da tenda)


-"hai que jurungarse"


-"¿qué me estásssss contandoo?¡¡qué fuerrrte!!!!!" (esta vai para Alexandra,)


-"ese o que é ...é unha máquina de debullar!!!" (grandes símiles da Historia de Noe)


-¡Dioss....tés catro tetas....mi madriñaaa!!!! (Perucho a María)


-E lojo ti....¿cantas vacas tés? ¿e pinos no monte?