MULLERES DA HISTORIA: MATA HARI

Margaretha Geertruida Zelle ou tamén coñecida como Mata Hari foi unha espía hindú coñecida polas súas artes de seducción xa que dominaba danzas exóticas e as empregaba xunto con amplas dotes de manipulación. Filla dun sombrereiro holandés sempre tlle gustou ser o centro de atención, recibíu unha educación selecta dende a súa infancia ata que seu pai caeu en bancarrota e súa nai morreu, momento no que foi trasladada xunto con seu irman a un orfanato onde tivo que lidiar contra o acoso do director. En 1895 respondeu a un anuncio dun oficial holandés que buscaba esposa,ela tiña 19 anos e él 39, tiveron unha filla e trasladáronse á India, o matrimonio comezou a ir mal cando perderon ó seu segundo fillo por culpa dunha coidadora desequilibrada que o envelenou. Volveron a Amsterdam onde o marido caeu no alcoholismo, ela decidíu abandonar a familia e marchar a Paris, dende ese momento non se soubo mais de MArgaretha como tal.


Fracasou como modelo e véndose na miseria optou por frecuentar refuxios de militares facendose pasar por bailarína oriental e creando ela mesma o mito de Mata Hari, cambiando incluso ata o seu acento ó tempo que engrosaba un currículo imaxinario. Non lle foi posible recuperar a filla a pesar de que o intentou e numerosas ocasións.

Sendo amante de Kraemer, cónsul e espía alemán durante a guerra do 14 ,éste suxeriulle sacar información ós franceses convertíndose así na axente H21… Anque a súa ambición a levou a xogar a dúas bandas. Cando o tema do espionaxe se empeza a esaxerar ambos bandos deciden poñela a proba de distintos xeitos ata que de regreso de España é detida en París e condenada a morte. Dise que os propios alemáns ó desconfiar dela e non serles útil urdiron un plan atribuíndolle mensaxes cifradas para que o propio inimigo as interceptara e a eliminase. FOi fusilada por un pelotón francés, ó parecer ía vestida de negro cun sombreiro de ala ancha e unas botas altas e despediuse coquetamente dos seus executores antes de recibir os 12 tiros o 15 de outubro de 1917. O seu corpo non foi enterrado, senon doado á ciencia como se facía cos axustizados, anque a cabeza permaneceu embalsamada no museo de criminales de Francia ata 1958 de onde foi roubada.

Anque se trata de unha muller que intentou sobrevivir no medio dunha guerra cruel, a información sobre ela segue sendo máis que nada unha lenda. Dise que as probas que a levaron a xuizo permanecerán en segredo polo menos 100 anos.

“prefiero ser la amante de un oficial pobre que de un banquero rico”


“una ramera ¡si!, pero una traidora jamás!”