Ocorreu no 1963, uns bodegueiros de Rivadavia que elaboraban licor café e o exportaban ó resto de España e mesmo no extranxeiro sustituíron a augardente (que lles custaba 30 pesetas) por alcol metilico (que lles custaba 14 pesetas) sen saber que éste tiña unha alta toxicidade. Dise que centos de persoas faleceron por esta causa, padecendo graves dores, cegueira... Pero o fiscal que investigou o caso descubríu que en realidade foron milleiros de persoas anque nunca se sepan as cifras exactas dos afectados (xa que se comerciaizou desde Galicia a Canarias, Madrid, Cataluña, Andalucía, Melilla, Santander, Aragón, País Vasco, Sudamérica, Alemania, EE UU, Guinea Ecuatorial ou o Sáhara español.) o fiscal declarou sobre o tema: -" al ser gente del rural, había mucha que no se atrevía a decir que su pariente había muerto por beber alcohol, y por eso en muchos casos la vergüenza llevó a que permanecíesen para siempre en silencio”, explica. “Os velliños da aldea e os negriños de Guinea caeron como moscas”, contaba el fiscal Seoane....
Os culpables foron condenados a máis de cen anos de cárcere e a pagar altas indemnizacións...anque o certo é que cumpliron só parcialmente as penas e non pagaron nin unha soa indemnización. O goberno franquista eludíu as súas responsabilidades pola falta de control sobre a substancia. Hai que ter en conta que a falta de etiquetas nas botellas dificultaba a tarea de recoller o material envelenado, asi coma na zona de ourense coa manía de rellenar botellas vacías...inda así recolléranse 2000 litros en distintos puntos de EspañaEstase a rodar unha película sobre a historia e se publicaron numerosos libros. Recentemente tamén se falou da posibilidade de reabrir o caso polo ridículo que foi o xuízo, pero non está de todo claro se as probas que se poderían aportar agora cambiarian algo...
Ahi, ahi... descubrindo os grandes misterios da Galiza profunda... xD, agora nadie virá na procura de meigas, ke habelas hailas, viran ver o lugar onde estes paisanos facían esa "destructiva aguardente".. xD
ResponderEliminarAo principio pareceume lere O CASO METÁLICA, pero despois vin esa foto tan ilustrativa e xa foi... xD
Non sei ke komentar, non tiña nin idea... é macabro pero non puiden evitar rirme un cacho, jajaja...
Eu tampouco sabía da existencia deste caso que polo que nos conta parece que volve estar de actualidade. Eu creo que despois de tantos anos será difícil compensar ás persoas directamente afectadas, en tal caso serán ás familias destes. E incluso os responsables da traxedia non sei se despois de tanto tempo poderían ser condeados a pagar as indemnizacións que nunca realizaron... non entendo moito do tema.
ResponderEliminarPero poñéndome na situación desas persoas, polo menos si estaría ben que o caso quedase resolto, coñendo culpables e demais datos, algo é algo. Sempre é máis doado de superar, aínda que insisto que xa pasou moito tempo, igual se chega tarde.
P.D: A min o artigo non me fixo rir, ao contrario que o comentario do Señor da Xe, "Sobre como verlle o lado simpático a situacións difíciles" xD
a miña nai tamen lle fixo rir, seika de ahí ben a frase cando unha bebida non se traga:
ResponderEliminar-sabe a metílico....
Gracioso en sí non é, a ignorancia e a usura leva a casos destes, a saber a xentiña que morreria sen saber siquiera moi ben pq... O da xe xa pensaba q era un artigo sobre metalica...e xa se emocionou!